Vandaag was hetzelfde als de andere keren, maar ook weer niet. De dag begon met de instructie van rekenen en we zaten in de kring. Ik moest regelmatig weer zeggen dat ze stil moesten werken. Toen gingen we verder met spelling en een introducerend spelletje. Als het woord begint met de ‘f’ dan ren je naar rechts, begint het woord met de ‘v’, dan ren je naar links. Als je wilde mocht je de woordenlijst erbij houden. Ik was bij de laatste woorden en toen begon het…

Ik noemde de woorden; fel licht. En het woord fel moesten ze spellen. Ze moesten dus naar rechts rennen. De meeste deden dit en ongeveer zes kinderen bleven staan bij de ‘v’. Die ene leerling die mij steeds verbeterd, Harry, bleef ook bij de ‘v’ staan. Niks mis mee natuurlijk, fouten maken mag. Hij werd boos en hij wilde nog roepen dat het met de ‘v’ moest zijn. Ik negeerde hem en ging verder met een volgende woord. Hij riep: “Sjonge jongen” en hij liep boos de klas uit. Dat was nummer één.

Ik ging door met spelling en had uiteindelijk Harry teruggekregen door samen te controleren of fel inderdaad met de ‘f’ moest. Een leerling met een slokdarmafwijking kwam naar me toe en had een hand voor zijn mond en zijn wangen waren bol. Ik zei snel dat hij naar de wc moest gaan. Dat was nummer twee die uit de klas ging.

Na de instructie moest ik met de klas zelfstandig lezen. De kinderen waren aan het lezen en de bijbehorende opdracht aan het doen. Toen was het de beurt voor nummer drie. Dit meisje uit groep drie loopt regelmatig naar de deur en als je opkijkt, wilt ze ook echt weglopen. Dit deed ze drie keer, nadat ze de eerste onder de tafel ging zitten. Bij de derde keer stond ik op en liep ik snel naar de deur. Ik hield haar tegen en duwde haar terug de klas in. Ik vertelde dat we samen een boekje gingen lezen. Ik tilde haar op mijn schoot en las een boek voor over een vogel en een mol. Ze is de eerste die bij mij op schoot kwam/mocht zitten op deze school en dat vertelde ik haar. Ze begon de lachen, maar ik kon merken dat ze haar lach in probeerde te houden.

Drie kinderen die om drie verschillende redenen weg (wilde) lopen. Hopelijk blijft het bij deze redenen en niet omdat ze me niet leuk vinden, want ik moet nog steeds veel mopperen over het geluid.

- Juf Wendela