De kinderen vonden het jammer dat we weer geen spelletje konden doen. Ik vertelde dat dit hun eigen schuld was. Met de grootste verontwaardiging riepen ze: ”HOEZO?!” Ik gaf aan omdat ze dat niet verdiend hadden. Ze praatten weer veel en riepen veel door de klas. Ik zei dat ze zelf erop moeten letten, want ik ga het niet elke keer roepen.

Het zelfstandig werken ging dus weer zo druk. Wel minder erg dan vrijdag, maar nog steeds te druk. Ik vroeg aan de kinderen of ze de opdrachten begrepen. “JAAA”, riepen ze in koor. Ik gaf aan dat ze mochten beginnen en meteen staan Truusje en Henkie op om een andere leerling te vragen wat ze moeten doen. Nou dat was dus niet de bedoeling. Op dat moment kwam mijn mentor binnen en ze herhaalde wat ik zag. Ze bleef nog even rondlopen en de kinderen waren muisstil. Zodra mijn mentor weg was, schoten er vijf vingers de lucht in omdat ze het niet begrepen…

Na school (tussen de middag in mijn geval) had ik een gesprek met mijn mentor over het contractgesprek van volgende week. We bespraken de eindbeoordeling en op een paar mini dingetjes na, is alles al een voldoende of hoger! En ik moet onofficieel nog beginnen met stage. Ik ben superblij! Dit is wel wat anders dan mijn vorige stage. Ik voel me ook ontzettend thuis op deze school.

- Juf Wendela