Twee keer ziek in twee weken. Hoeveel pech kan een mens hebben. In de tijd dat ik ziek was: heb ik mijn rijexamen verpest, is mijn verslag niet goedgekeurd, is de Kinderboekenweek begonnen, waren er oudergesprekken en zijn de kinderen bezig geweest met een toneelstukje voor de ouders.

De kinderen waren enthousiast dat ik er weer was. Een aantal ouders dachten dat ik was gestopt met stage. Gelukkig ben ik er weer. Nu hopen dat ik niet mijn been breek of wat dan ook. De kinderen van groep wilden al naar mijn lokaal gaan, maar omdat ik geen tijd had om mijn lessen voor te bereiden, stelde mijn mentor voor om samen met groep drie te werken. De kinderen uit groep vier vonden dat niet zo leuk. Ik kon nu wel zien hoe mijn mentor een duo-groep aan zou pakken. Erg leerzaam, maar ik te weinig tijd om aantekeningen te maken.

Tijdens het buitenspelen gebeurde er niet veel bijzonders. Een aantal kinderen die waren gevallen en eentje die eenzaam en boos kijkend over het schoolplein liep. Ik vroeg haar waarom ze zo boos keek. Ze barstte in tranen uit. De reden was zo lief!! (Zie quote van de dag).

Verder heb ik tijdens het blokuur (zelfstandig werken) weer eens agent moeten spelen. We hadden een acrobaat in de klas, een irritante clown en een clown die van alles deed, maar niet haar werk. Het leek wel een circus. Ik was denk ik de ringmeester die alles op orde wilde houden… De meeste kinderen die bij mij zaten, waren uiteindelijk wel klaar met hun werk, maar de clowns en acrobaat hadden het zoals verwacht niet af…

Na het blokuur gingen de kinderen een toneelstukje oefenen en afmaken. Dit is voor de stamgroepavond. De ouders komen dan kijken naar het werk van de kinderen en de kinderen geven een optreden. Ik heb samen met een groepje het spookhuisstukje besproken. Wat kwamen ze op goede ideeën! Als het zover is, zal ik er meer over vertellen, maar voor nu: Een leerling kan abnormaal ver zijn ellenbogen naar buiten draaien… Dat past wel goed in een spookhuis!

- Juf Wendela