Ken je dat gevoel? De nacht ervoor niet zo goed geslapen en dan wakker worden en die wekker weg willen slaan. Nou dat had ik gek genoeg dit keer niet. Normaal heb ik een waterbed op de eerste schooldag, maar dit keer was het anders. Ik had er enorm veel zin in. Ik kleedde me aan met de kleding die ik al zorgvuldig een dag van te voren klaar had gelegd, maakte mijn ontbijt en ging naar de badkamer. En het eerste wat ik in de spiegel zag was een leeuw, mens hybride. Pff, weer tijd om een keer naar de kapper te gaan dus... Ik maakte er het beste van en deed mijn make up. 

 

In de bus was het lekker rustig. ik telde maar drie mensen. Ik moest en zou die kortere route vinden naar school en nam voor de zekerheid een bus eerder, zodat ik tijd had om de weg te vinden (en te verdwalen). Eenmaal bij de halte uitgestapt ging ik op weg op avontuur door de voor mij onbekende wijk. Ik gebruikte mijn mobiel met een route. Ik liep rechtdoor, maar had een weg eerder af moeten slaan. Zucht, dan maar weer langs die man die stond af te wassen. 

 

Oh nee, ik moet door een parkje. met allemaal paadjes die alle kanten op gingen en die man die zijn hond uitliet kon ik niks meer vragen want hij was al weggelopen. Oké, even rustig nadenken en dan iene miene mutte een pad kiezen. Ik liep weer verder en kwam in een ander wijkje. Volgens de route moest ik nu rechts af, denk ik... Dat deden we dan maar. Ik zag een vrouw op een fiets naderen en vroeg haar maar om hulp. Ik zal nu wel ergens in Verweggistan zijn. Ik vroeg naar de school en de vrouw begon te lachen. "Oh, ja, die school ken ik wel. Je kijkt ertegen aan. Hij zit recht voor je!"

 

Ik stond met mijn mond vol tanden. Ik had (soort van) de weg gevonden! De juf die al verdwaald als ze rechtdoor moet lopen. Dit wordt een goede eerste dag. Dat kan niet anders.

 

Ik was te vroeg voor mijn mentor, maar gelukkig waren er al andere nieuwe collega's. Ik vroeg waar ik heen moest voor de klas en ze gaven rechtdoor en dan rechts aan. Ik liep er heen. door de eerste deur en toen door de tweede. En toen was er geen rechts. Ik liep weer een stukje verder en de dame van de voorschoolse opvang hielp me en bracht me naar het lokaal. Dus ik kan wel met Google maps lopen, maar in een schoolgebouw kan ik verdwalen, terwijl ik letterlijk naast mijn lokaal stond en liep... Top! Maar dat verpest mijn dag niet. Ik heb er zin in. Die school ken ik straks vast uit mijn hoofd.

 

Mijn mentor kwam binnen en was helemaal vrolijk. Ze was gister jarig en vandaag ook een leerling uit onze klas. Ze vertelde het rooster voor de ochtend. Niet veel later kwamen alle ouders hun kinderen brengen. Ik heb nog nooit zoveel gesport. Ik heb meer handen geschud in dat kwartier dan mijn hele leven.  Ik zal maar meteen vertellen dat het rooster die ik te horen kreeg de eerste dag al werd omgegooid. We hebben bijna de hele ochtend in de kring gezeten. Alle vakanties kwamen voorbij. Er waren veel zwembaden en ze hebben gezwommen. 

 

Voor de verjaardagskalender waren er nog geen foto's gemaakt dus dat kon ik doen. Dan had ik ook meteen individuele aandacht voor de leerlingen (en kon ik hun namen oefenen). Ik hield een score bij. Ik had er toch 12 van de 32 kunnen onthouden. Best netjes, al zeg ik het zelf.

 

Nadat de laatste leerling nog even konijnenoortjes bij me maakte was het alweer bijna 12 uur. Mijn mentor las een stuk uit een boek voor en het was tijd om te gaan. Ik vertelde de kinderen dat ik de eerste keren tot 12 uur hier ben en dat ik later net als mijn mentor er 3 hele dagen zal zijn. 

 

Ik ging aan de koffietafel zitten en at mijn brood op. Ik stond even op en gaf de speech die ik net aan de kinderen had gegeven en liep naar de bushalte. Tijdens het lopen bedacht ik me iets. Ik ben een collega van deze mensen ik had in de pauze met ze kunnen kletsen en een beetje bij het team kunnen horen... Echt iets voor mij om zoiets simpels te vergeten. Nou ja, woensdag weer een stagedag.

 

- Juf Wendela