Dus... Ik heb de intern begeleider van de school ontmoet. Erg aardig voor de kinderen en heel erg betrokken. Heel... Erg... Betrokken... Ik was klaar met rekenen en spelling met de leerlingen en we gingen verder met taal. De uitleg van taal was gedaan en we hadden samen een bladzijde gelezen. Precies zoals mijn mentor me had doorgegeven en wat op het briefje stond.

Tijdens het verwerken van taal bij de leerlingen kwam de IB'er een keer naar binnen en ze is niet meer weggegaan. De eerste keer gaf ze me gewoon een tip dat het nog lastig was voor de leerlingen dus ik had de opdrachten nog een keer uitgelegd. In de tussentijd is ze naar mijn mentor gegaan, heeft ze gezegd dat mijn mentor dringend naar mijn lokaal moest komen en zelf is ze ook in mijn lokaal gaan bivakkeren en heeft ze de leerlingen geholpen zonder mij iets te vertellen. De IB'er heeft mijn les gewoon overgenomen. zonder zich te beseffen dat ik het zo niet kan leren. Ze kwam ook klagen dat de zwakke leerlingen achterin zaten en dat dat niet goed is. Ik moest alles van mijn mentor horen na de instructies.

Mijn mentor kwam vlak na de instructie en vlak voor de pauze binnen om even te bespreken hoe het ging. De kinderen waren enthousiast en vertelden dat het goed ging en dat ze hard hebben gewerkt en hard konden werken. De IB'er stond er mooi bij te kijken en ik kreeg een trots gevoel. Twee tellen later begon de IB'er de kinderen "in te praten" dat ze het lastig vonden en dat er veel vragen waren. Ik wist niet wat ik moest doen. Gelukkig vertelde mijn mentor dat ik het niet al te serieus moet nemen, soms gewoon met een korreltje zout, want het is allemaal goed bedoeld.

Ik hoop dat ik snel alles onder de knie heb, zodat dit niet nog eens gebeurt.  Straks is er niet genoeg zout meer om me in te houden. Ik had ook even met de IB'er kunnen praten, maar jammer dat ze niet naar mij kwam om even uit te leggen wat ze deed en waarom, want nu kreeg ik het halve verhaal van mijn mentor. Hopelijk wat dit eenmalig. Ik weet dat ik soms hulp nodig heb, maar iemand laten werken en het laten uitpuzzelen werkt veel beter dan het over te nemen.

Ik heb verder nog met een groepje gelezen en daarna met groep een boekje gelezen. Ze waren weer allemaal muisstil, totdat een van de leerlingen zijn tand eruit had gekregen. Heel leuk om te zien hoe zoiets zo groots wordt gemaakt. Iedereen begon elkaar te vertellen wat en waar en hoe ze hun tanden kwijt zijn geraakt.

- Juf Wendela